Έχω την πεποίθηση πως αν έχεις ανοιχτό μυαλό σε βοηθάει να πορεύεσαι καλύτερα.
Σου ανοίγει δρόμους που δε θα μπορούσες να διαβείς.
Πόρτες που δε θα μπορούσες να ανοίξεις.
Οπτικές που δε θα μπορούσες να δεις…
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινάς να καταναλώνεις πληροφορίες και να μαθαίνεις κάτι, με “νοοτροπία εξερευνητή”.
Με τη σκέψη ότι ‘δεν ξέρω και θέλω να μάθω’, το μυαλό αυτόματα μπαίνει σε κατάσταση εξερεύνησης…
Σε μια τέτοια λοιπόν κατάσταση εξερεύνησης, αποφάσισα πριν δύο χρόνια περίπου, να επενδύσω σε μια εκπαίδευση για το πως να βελτιώσω το focus μου, την εστίαση της προσοχής μου δηλαδή, σε πράγματα που επιλέγω εγώ και όχι άλλοι για μένα.
Ήταν από έναν πρώην μοναχό σε ένα μοναστήρι στη Χαβάη.
Αυτό εννοώ ανοιχτό μυαλό. Να μπορείς να λαμβάνεις πληροφορίες από τελείως διαφορετικές πηγές, να τις αναλύεις και να κρατάς αυτό που τελικά θέλεις να κρατήσεις από κάθε τι που μαθαίνεις.
Ο μοναδικός ουσιαστικά τρόπος εκπαίδευσης για πολλές δεκαετίες, ήταν να σπουδάζεις. Ανώτερη, ανώτατη εκπαίδευση όπως το ονομάζουμε εμείς στην Ελλάδα αλλά και άλλες σχολές όπως τα ΙΕΚ κλπ.
Στην εποχή που ζούμε όμως, αυτό είναι απλά μια επιλογή.
Δεν κρίνω αν είναι καλή ή κακή επιλογή, έχουμε όμως πολλές ακόμα επιλογές για την εκπαίδευσή μας.
Επιπλέον, η αγορά εργασίας αλλάζει. Μεταμορφώνεται. Μετασχηματίζεται. Μεταποιείται σε κάτι διαφορετικό. Κάτι πιο σύγχρονο ας πούμε.
Έχουμε ήδη περάσει από την εποχή της πληροφορίας στην εποχή της υπερπληροφόρησης και ταυτόχρονα παραπληροφόρησης.
Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο, οπότε με… μαζεύω πριν ξεφύγω παραπάνω και με φέρνω πίσω στο θέμα που θέλω να μοιραστώ σήμερα 🙂
Μια λοιπόν από τις ιδέες που μοιραζόταν ο εισηγητής της εκπαίδευσης για να βελτιώσεις το focus σου, ήταν απλά ‘να τελειώνεις αυτό που ξεκινάς’. Να μην αφήνεις πράγματα στη μέση.
Κάνε ότι κάνεις λίγο καλύτερα απ’ όσο πιστεύεις ότι μπορείς.
Κάνε ότι κάνεις λίγο περισσότερο απ‘ όσο πιστεύεις ότι μπορείς.
Αν το καλοσκεφτείς, μας είναι πιο εύκολο να ξεκινήσουμε να κάνουμε κάτι καινούργιο, παρά να ολοκληρώσουμε αυτό που έχουμε ξεκινήσει.
Να εναλλασσόμαστε δηλαδή μεταξύ εργασιών.
Ένα καλό παράδειγμα είναι το multitasking. Η ψευδαίσθηση δηλαδή ότι μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα (και να νομίζεις ότι είσαι και παραγωγικός!).
Είναι πιο εύκολο να ψάξεις κάτι άλλο να διαβάζεις παρά να διαβάσεις αυτό το άρθρο μέχρι τέλους, όσο ενδιαφέρον και να το βρίσκεις.
Επ, μην το κάνεις! κάτσε εκεί που είσαι και συνέχισε να διαβάζεις 🙂
Είναι πολύ πιο εύκολο να πιάνεις λίγο αυτό, λίγο εκείνο, λίγο το άλλο και να πηγαίνεις σαν την μελισσούλα σε άλλο λουλουδάκι.
Είναι πιο επίπονο – αρχικά- να μείνεις σε ένα λουλουδάκι και να τελειώσεις τη δουλειά που ξεκίνησες.
Η στρατηγική λοιπόν εδώ, είναι να βελτιώσεις το focus σου, μέσα από την αύξηση της δύναμης της θέλησης, δίνοντας βάση στα πολύ μικρά και πολλές φορές αδιάφορα ή και βαρετά πραγματάκια που όλοι κάνουμε δεκάδες φορές τη μέρα.
Γιατί αν θυμάσαι, όπως κάνεις ένα πράγμα, έτσι τα κάνεις όλα.
Τι εννοείς δύναμη της θέλησης, τώρα μπορεί να αναρωτηθείς…
Εννοώ το να ‘θέλεις’ να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι είναι καλό να το κάνεις, αλλά δεν έχεις την πειθαρχία να το κάνεις πράξη.
Αντί δηλαδή να επικεντρώνεσαι να βελτιώσεις τη δύναμη της θέλησης για τα πιο μεγάλα και φιλόδοξα σχέδια που έχεις, μπορείς να ‘χτίσεις τον μυ της θέλησης’ (και τελικά της πειθαρχίας), εστιάζοντας στο πως κάνεις τα μικρά και απαραίτητα καθημερινά αδιαπραγμάτευτα πραγματάκια.
Όπως για παράδειγμα το πως και πότε στρώνεις το κρεβάτι, πως και πότε πλένεις τα δόντια σου, πως και πότε πλένεις τα πιάτα, πως και πότε καθαρίζεις το γραφείο σου (την επιφάνεια εργασίας).
(Αν δεν κάνεις τίποτα από τα παραπάνω, πάρε την ιδέα και προσάρμοσέ την στη δική σου καθημερινότητα, μην αφήνεις το ‘εγώ’ σου να σου κλέψει την ευκαιρία).
Σκέψου τη δική σου καθημερινότητα και δες ποια είναι τα επαναλαμβανόμενα και αδιαπραγμάτευτα πράγματα που κάνεις κάθε μέρα.
Έχουμε κάποια κοινά όλοι, όμως έχουμε και πολλά που κάνουμε διαφορετικά.
Όταν αρχίσεις και βελτιώνεις αυτά τα πολύ μικρά, τα ανεπαίσθητα, τότε εκπαιδεύεις τον εγκέφαλό σου να κάνει το ίδιο και στα άλλα, τα πιο σημαντικά.
Κάθε βηματάκι είναι κομμάτι από τα θεμέλια πάνω στο οποία χτίζεται η αυτοπειθαρχία.
Η διαδικασία, αυτή η προσπάθεια να στρώσεις το κρεβάτι μόλις ξυπνήσεις, είναι μια συνειδητή πρακτική εξάσκηση της θέλησης.
Και κάθε μέρα, προσπάθησε να βάλεις λίγο περισσότερη ‘ένταση’, λίγο περισσότερο πάθος και προσπάθεια σε αυτό.
Να το κάνεις λίγο καλύτερα, να το βελτιώσεις, να θέλεις να κάνεις τέχνη το στρώσιμο του κρεβατιού, ή το πλύσιμο των δοντιών, το πλύσιμο των πιάτων, το πως καθαρίζεις το γραφείο σου κλπ.
Είναι σημαντικό να μην αφήνεις τα πιάτα στο νεροχύτη. Να τα πλένεις κατευθείαν, έστω και το μυαλό σου λέει την ιστορία του ‘δεν έχεις χρόνο’.
Το να ολοκληρώνεις αυτό που ξεκινάς, είναι η πρακτική εξάσκηση της αυτοπειθαρχίας.
Το στρώσιμο του κρεβατιού είναι η ολοκλήρωση της διαδικασίας του ύπνου.
Το πλύσιμο των πιάτων είναι η ολοκλήρωση της διαδικασίας του φαγητού.
Το κλείσιμο κάθε οθόνης τουλάχιστον μισή ώρα πριν τον ύπνο (γκουχου γκουχου), είναι η ολοκλήρωση της κάθε ημέρας.
Η απάντηση σε ένα email που εκκρεμεί, είναι η ολοκλήρωση αυτής της δουλειάς.
Το να κάνεις το τηλέφωνο που δεν θέλεις να κάνεις, είναι η ολοκλήρωση αυτής της δουλειάς.
Καταλαβαίνεις την ιδέα, έτσι δεν είναι;
Πότε και πώς κάνεις τα μικροπράγματα που γίνονται στον αυτόματο, θα καθορίσει πως και πότε θα κάνεις τα πιο σημαντικά που σε δυσκολεύουν ή ακόμα και βασανίζουν πολλές φορές.
Έχω διαπιστώσει ότι τα οφέλη είναι πολλαπλά όταν ξεκινήσεις να επικεντρώνεσαι σε αυτή την οπτική με τις μικροδουλίτσες και το πως τις προσεγγίζεις.
Είναι και αυτό μια πολύ μεγάλη βελτίωση της αυτεπίγνωσης. Σε κάνει περισσότερο συνειδητό γιατί έχεις το νου σου στο πως να βελτιώσεις, να βελτιστοποιήσεις κάθε τι.
Αυτή η μικρή συμβουλή, αυτή η οπτική εκτιμώ ότι έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη βελτίωση της δικής μου αυτοπειθαρχίας.
Και εκτός των άλλων, το θεωρώ σημείο κλειδί, γιατί αν το καλοσκεφτείς συνδυάζει την αυτεπίγνωση (self awareness), την εστίαση της προσοχής (focus) και τις συνήθειές μας (habits), που είναι τα τρια στοιχεία – πυλώνες της δικής μου προσωπικής ανάπτυξης, εξέλιξης, αυτοβελτίωσης… όπως θέλεις πέστο 🙂
Υ.Γ. Επιπλέον ιδέες που μπορεί να σε εμπνεύσουν…
Αν θέλεις, παρατήρησε και βελτίωσε το πώς και πότε:
- Πώς απλώνεις τα ρούχα (τα αφήνεις στο πλυντήριο για ώρα μήπως; πως μπορείς να τα απλώσεις με καλύτερο τρόπο;)
- Πώς και πότε τακτοποιείς τα ρούχα και τα παπούτσια σου;
- Πώς και πότε τακτοποιείς τα ψώνια στα ντουλάπια;
- Πώς και πότε τοποθετείς τα ποτήρια στο ράφι;
- Πώς και πότε τοποθετείς τα τρόφιμα στο ψυγείο;
Κράτα κι’ αυτό: Όλα μετράνε! όλα, ακόμα και το παραμικρό 😉
